Ostatni, obowiązujący od 2005 r., podział uwzględnia zróżnicowane klasy wraz z dopuszczalnymi rodzajami materiałów izolacyjnych dla tych obciążeń. W łazienkach można stosować pięć klas hydroizolacji, w zależności od sposobu odprowadzania wody, intensywności eksploatacji oraz miejsca obciążonej powierzchni. Prawie w każdym przypadku można zastosować najprostszą formę izolacji w postaci dyspersji z tworzyw sztucznych, z wyjątkiem podłóg w łaźniach publicznych i przemysłowych (klasa A2). Materiały izolacyjne, przewidziane do trudniejszych przypadków, takich jak tarasy, baseny, obiekty obciążone środkami chemicznymi (klasy B0, C i B) mogą być zastosowane w każdym miejscu w łazience.